بررسی خشک سالی های هواشناسی در استان اصفهان

با توجه به اینکه بخش وسیعی از استان اصفهان در ناحیه خشک مرکزی ایران قرار دارد، مستعد وقوع خشک­سالی است. لذا انجام مطالعات و تحقیقات مناسب به­ منظور پایش و پیش بینی خشک­سالی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. روش های متعددی برای تعریف خشک­سالی با استفاده از شاخص های گوناگون ارائه شده است.در این تحقیق خشک­سالی های هواشناسی با استفاده از سری های بارندگی سالانه و سطوح آستانه متفاوت(50,40,30،60،70،80،90،95درصد) مورد بررسی قرار گرفت.برای این بررسی از داده های بارش 85 ایستگاه در استان اصفهان و مناطق مجاور آن در یک دوره 32 ساله(1377-1346)استفاده شد.با استفاده از روش های میان­یابی شامل کریجینگ،کوکریجینگ،عکس مجذور فاصله و tpss، سطوح آستانه میان­یابی شدند و خطای مربوط به هر روش محاسبه شد. روش کوکریجینگ دارای کم­ترین خطا و روش tpss  دارای بیش­ترین خطا در بین روش های منتخب بود. در مرحله بعد با استفاده از نرم افزار ilwis  نقشه های گستره خشک­سالی در سطوح آستانه متفاوت با مناسب ترین روش تهیه شد.با توجه به نتایج به­ دست آمده در دوره آماری منتخب، در حدود نیمی از بارش ها درسطح آستانه 30 درصد بوده است. از طرفی در حدود 28 درصد وقایع بارش مربوط به سطوح آستانه 80 درصد است که نشان دهنده وقوع خشک­سالی ها با شدت زیاد در منطقه مورد مطالعه بوده است. بیش ترین فراوانی وقوع سطوح آستانه درمحدوده مورد مطالعه،به ترتیب30، 80، 60، 50، 40، 90، 70 و 95 درصد است. نتایج بیان گر این است که روش سطوح آستانه راه­کار مناسبی در بررسی خشک­سالی هواشناسی در منطقه مورد مطالعه است.